Eén na laatste berichtje…

Het wordt maar weer eens tijd voor een blog, anders ben ik alweer thuis en hoeft het niet meer. Nog één nachtje slapen namelijk en dan is het nog maar een week India! Niet te geloven hé, zo weer 4 maanden omgevlogen… Alhoewel als ik eerlijk ben duurden de afgelopen weken best lang. Ik heb nu echt weer zin in de Nederlandse luxe en natuurlijk vooral om iedereen weer terug te zien!
We zijn alweer 3 weken aan de slag op Mercy Home. Er waren tot nu toe niet zoveel patiënten, wat aan de ene kant wel goed uitkwam, omdat we nog behoorlijk wat schoolwerk hadden te doen….
Eens even terugdenken, wat is er afgelopen drie weken allemaal gebeurd wat interessant kan zijn voor de blog;)! Op maandag 30 mei hebben we de trein genomen naar Dharmapuri en kwamen ongeveer 8 uur ’s avonds aan op Mercy Home. We kwamen de poort binnen en er lagen een paar oudere jongens buiten te slapen (het zal binnen wel te warm geweest zijn) die enthousiast opsprongen en op ons afgerend kwamen toen ze ons zagen!! Een warm welkom, leuk hoor! Verder was echter alles donker en op slot en niemand te bekennen. We wisten dat de meiden die normaal voor ons koken een paar dagen weg waren en hadden gelukkig zelf water en brood meegenomen…. Ons huisje is in de afgelopen maand goed gebruikt (zagen we) door de familie mier, kakkerlak en andere onderkruipsels… Nouja eerst maar aan de boterhammen (trek), maar geen mes, dus met een oude pasfoto van m’n broer (sorry Joringel) hebben we deze gesmeerd! Zo zie je maar, je wordt hier vanzelf wel creatief!!
De volgende ochtend eerst een flinke schoonmaak gehouden en terwijl we bezig waren, waren Laksmi en Wasanti (die voor ons koken) weer terug en blij om ons weer te zien (en wij hun). Hartstikke leuk, ook alle kinderen waren enthousiast om ons terug te zien…. Dat geeft toch wel een goed gevoel zeg..’s Middags weer gestart met het geven van therapie en zo weer ons normale leventje hier opgepakt. Na 2 dagen had ik alweer het gevoel hier 2 weken te zijn, onvoorstelbaar hoe snel het dan weer went. We hebben de afgelopen tijd ook geprobeerd het een beetje leuk te maken voor de kinderen. Aan het eind van de therapie doen we nu wel eens muziek op de laptop (Indiaans, de integratie is goed gelukt hoor:P) en dan staan ze allemaal wild te springen, zingen en te dansen voor de computer. Geweldig gezicht haha, ze vinden het prachtig! Ook hadden we veel speelgoed gevonden in de opslagruimte bij het opruimen, waar we nog wat mee wilden doen… Het leek de baas hier geen goed idee om dit zo aan de kinderen te geven, maar we konden ze misschien wel leren spelen en het speelgoed in het klaslokaal opbergen! Nouja, ook goed, als er maar wat mee gedaan wordt. Dus wij vol goede moed met de autootjes en de blokjes aan de slag…. Ik heb nog nooit zo’n kippenhok gezien en gehoord pffff…. De kinderen hier hebben helemaal geen speelgoed en veel weten in eerste instantie niet wat ze er mee moeten doen eigenlijk. En wij met z’n tweeën even 30 kinderen leren spelen, was nogal een stress bestendigheidstest haha!! Maargoed de meeste kinderen vonden het geweldig…en nu na een aantal keer (en als er maar genoeg speelgoed is, want delen is lastig) gaat het steeds beter. Een aantal kinderen kunnen echt geweldig goed zelf spelen, mooi om te zien!
Verder hebben we tegenwoordig een wekservice, gratis en voor niets… Om 5 uur/ half 6 ’s ochtends begint de herrie….Een hoop geschreeuw en kabaal in het Tamil (de taal hier), en ik snap echt niet waar je je zo vroeg al druk om kunt maken. Ik sta liever op met een lekker ontbijtje en kopje koffie, mooi rustig in het zonnetje met misschien een achtergrondmuziekje, cultuurverschil???
Ook hebben we hier nog een bezoekje aan de dokter gebracht in Dharmapuri. We hadden namelijk allebei veel last van haaruitval. Na wat navragen en zoeken op internet kon dit liggen aan een vitamine tekort, omdat we hier eigenlijk geen vlees eten… Maargoed voor de zekerheid nog even naar de dokter. We werden naar een dermatoloog gebracht, die z’n praktijk had op de 1ste verdieping in een drukke straat. We klommen de trap op en kwamen op een gangetje waar nog 20 andere mensen stonden te wachten, we konden er eigenlijk niet echt een systeem in ontdekken…
Gelukkig was er iemand van Mercy Home mee die ons na 15 minuten vertelde dat wij aan konden sluiten in de rij. Toen zagen we dat er een soort wachtkamer was en die leidde naar een andere kamer, waarvan de deur gewoon openstond en achter een bureau een man van ongeveer 55 jaar met een brilletje en een snor zat. Dit bleek de dokter te zijn. Al snel werden we binnen geroepen en de dokter bleek goed Engels te spreken. We mochten (zonder slipper uiteraard) zijn kamer binnenkomen en gaan zitten op een paar stoelen. Naast ons in de ‘behandelkamer’ zat nog een stel en in de deuropening stonden ongeveer nog 10 mensen (hoezo privacy????)Eerst vroeg hij ons waar we vandaan kwamen, wat we hier deden etc etc. Daarna wat is het probleem? Wij vertellen over onze haaruitval. De dokter zei, is dat alles?? Nou laat maar eens zien…mmm mmm.. oké niks aan de hand hoor, is dat jullie probleem??? (ondertussen werden trouwens een aantal andere mensen geholpen en weer weggestuurd met wat medicijnen of een receptje) En wat willen jullie dat ik doe, willen jullie wat tabletten of shampoo of?? Tja, wij waren wel een beetje verbaasd, hij is toch immers de dokter?? Uiteindelijk maar een shampootje meegenomen (nog niet uitgeprobeerd). In de shampoo bleek een stof te zitten tegen schimmelinfecties (van internet), tja is dat bruikbaar?? Nouja niet veel wijzer geworden dus, maar wel weer een leuke ervaring erbij haha…
Dit waren wel een beetje de highlights van afgelopen weken, nu zijn we druk met ons afscheidsfeestje voor hier! We zouden eerst nog op tour gaan met alle kinderen naar het waterpark, maar we kregen het idee dat ze dit niet zo goed idee vonden hier, dus dat hebben we afgeblazen. Toch willen we nog wel wat leuks doen voor de kinderen en gaan zondagmiddag een spelletjesmiddag houden met Hollandse spelen als zaklopen, grabbelton, koekhappen etc. en natuurlijk limonade, snoepjes, muziek enz. Hopelijk genieten de kinderen daar ook van!!! We hebben voor alle kinderen bellenblazen gekocht om ze toch nog wat te kunnen geven… Voor de oudere jongens hebben we wat haarspullen, tandenborstel en tandpasta (daar vragen ze steeds om)…
Daarna is het dan tijd om alles weer in te pakken en ons klaar te maken voor vertrek! Eerst naar Bangalore, waar we nog even afscheid willen nemen van de mensen van Mobility India, waar we de eerste twee weken hebben stagegelopen en natuurlijk van de familie in Bangalore waar we zo veel zijn geweest! Leuke vooruitzichten allemaal voor de laatste week….

Ik zou zeggen de groetjes in Holland en tot heel snel!!!

Liefs, Lot