even een update uit Dharmapuri

Hallo hallo lieve mensen,

hier weer eens een berichtje uit het tropische Dharmapuri. Ik bedacht me net dat we alweer 6 weken uit Holland weg zijn, wat gaat de tijd toch snel zeg! Nu nog twee weekjes aan de bak hier en dan een tour door India! Daar heb ik ook wel erg veel zin aan, lekker een paar weken rondreizen en allerlei mooie dingen zien en meemaken. We hebben al een hele planning gemaakt, maar daarover later meer, eerst maar eens vertellen wat we de afgelopen tijd hebben gedaan en beleefd.
We hebben onderhand het eerste setje kleren uitgedeeld aan de kinderen. Dat was wel erg leuk om te doen en ook wel een grappig gezicht. Alle kinderen stonden in hun blootje in de rij te wachten voordat ze 1 voor 1 naar binnen konden om door ons te worden aangekleed met mooie hippe kleertjes. Na die tijd zagen ze er mooi stoer en kleurrijk uit, en de kinderen waren er erg blij mee gelukkig! Alleen nu 2 weken later zijn de nieuwe en oude kleren alweer vermengd en is er weinig verschil meer te zien. Dat vind ik op zich wel jammer. De kinderen moesten namelijk die middag nieuwe kleren hebben, omdat ze niets anders meer hadden; de oude kleren waren namelijk al verbrand… Achteraf bleek echter dat er nog wel ‘oude’ kleren waren en daar zijn de nieuwe kleren alweer mee vermengt. We hadden namelijk nog een systeem willen bedenken dat ieder kind z’n eigen kleren zou hebben, maarja dat kon dus toen niet uitgevoerd worden omdat de kinderen op dat moment nieuwe kleren moesten. Gelukkig liggen er nog veel meer nieuwe kleren te wachten, die ook nog gebruikt kunnen gaan worden… Vrijdagmiddag zijn we even op visite geweest bij het lepradorp (1 km hier vandaan) en hebben daar ook 6 dozen kleren afgeleverd, een gedeelte van alle kleding was daar namelijk voor bedoeld. Gelijk even rondgekeken in het dorp. Leuk om te zien, het ziet er goed uit daar. In dit dorp wonen allerlei families waarvan er een of meerder familieleden lepra hebben. In het verleden werd je verbannen uit je dorp/stad als je lepra had, daar moet je toch niet aan denken he!! Deze mensen/families konden dan in dit dorp gaan wonen. Ik weet eigenlijk niet of je nu nog wordt verbannen als je lepra hebt..
Verder die week weer bezig geweest met de fysiotherapie, gewoon z’n gangetjes eigenlijk. Ik heb van vrijdag nog een ‘mooi’ poepverhaal. Een van de kinderen moest naar het toilet en er was geen verzorgster in de buurt, dus ik dacht ach dan doe ik het zelf wel ‘even’. Ik had me alleen een beetje vergist deze keer, het meisje moest niet plassen (alhoewel het hier wel op leek) maar poepen…pff en hoe! Ze was enorm aan de diarree (erg sneu voor het meisje) en aangezien ze niet kan kruipen, heb ik haar op een of ander manier boven het toilet gehouden….maar het hield maar niet op en de geur was niet te harden en geen water bij de hand, feest haha! Ik om hulp roepen, maar niemand die mij hoorde helaas… dus ik het meisje maar even neergelegd om water te gaan halen, kom ik terug was ze verschoven en alles zat eronder, onee he!! Nouja alles schoongemaakt en kleertjes weer aan, maar poe dat was geen pretje, nooit gedacht dat ik nog eens zoiets zou doen! Ik zou er dan ook niet aan moeten denken om dit elke dag te moeten doen en dan te bedenken dat die vrouwen die hier werken dat wel moeten. Poe….die hebben het ook zwaar hoor wat dat betreft.
Het valt ons trouwens ook wel op dat heel veel kinderen verkouden zijn. Heel veel lopen te snotteren en te hoesten. De kinderen doen met hoesten en niezen hun hand ook niet voor hun mond/neus dus dat helpt ook niet echt mee, maargoed de hygiëne is hier over het algemeen natuurlijk ook niet zo als in Nederland. ’s Avonds krijgen de kinderen hiervoor een hoestdrankje, maar in hoeverre dat helpt of noodzakelijk is weet ik eigenlijk ook niet. Het is wel zo dat de kinderen hier uit dezelfde beker drinken krijgen, dus zo verspreiden de bacteriën zich ook wel snel. Verder zijn er ook veel kinderen met een soort bultjes die dan steeds groter worden en op een gegeven moment openknappen en dan komt er allemaal rotzooi uit. Niet zo heel fijn om te zien in ieder geval. Wij hebben dit soort wondjes nog nooit gezien in Nederland en eens aan de fysiotherapeut gevraagd wat dit is. Die vertelde dat op deze manier de bacteriën uit het lichaam komen en dat hij dacht dat dit met name door het water komt(de mensen hier drinken gewoon uit de kraan) omdat dat niet schoon is.

Zondags ook weer een tripje gedaan. We hadden een plaats gehoord waar het erg mooi moest zijn en waar je in een dagje heen kon. Dus wij ‘s ochtends in een bus gestapt op weg naar Yercaud. In Salem overgestapt op een andere bus. Ineens gaan we toch de bergen in daar??!! We hadden geen idee dat dit dorpje in de bergen zou liggen….en het was me toch een rit met die bus. Sjongejonge, over zo’n slingerweggetje de berg op met een propvolle bus (en dat is echt vol!!!) en bij de eerste 10 bochten had ik het idee dat die bus zo om zou vallen de berg af. Maargoed het uitzicht was wel supermooi… Het laatste gedeelte kwamen er nog even 20 haarspeldbochten voorbij, en de halve bus werd spontaan ziek van al dat geschommel. Een geluk dat er geen ramen in de bus zitten, want een aantal vrouwen begonnen over te geven uit de bus… Wat was ik blij dat we veilig bovenop de berg de bus uit stapten. Daar een heerlijk dagje weer gehad, eerst een waterfiets gehuurd daar op het meer. En hoewel we overal zien dat veiligheid niet zo in acht genomen wordt (bijv. bepakking van vrachtwagens, steigers op de bouw etc.) moesten we in de waterfiets ineens een reddingsvest aan??
Daarna wat rondgewandeld en we kwamen langs een aantal jongens die cricket aan het spelen waren op een veldje (cricket is hier heel populair, India is wereldkampioen geworden een paar weken terug) en die roepen naar ons hello hello, come and play blabla. Dus wij dat veld op en een paar keer meegeslagen, ik had niet zoveel talent geloof ik, maar wel erg leuk om een keer te doen. Verder een heerlijk relaxt dagje gehad en ’s avonds lekker moe weer teruggekomen om ‘s maandags weer aan de slag te gaan met de kinderen! Het werken hier bevalt nog steeds goed, de kinderen zijn meestal erg lief en leuk, maar soms zijn ze ook hier ondeugend en hebben ze geen zin om hard aan het werk te gaan. Ze zitten ons soms verschrikkelijk voor de gek te houden en meestal is dat leuk, maar soms….
Vooral Sudesh een jongetje die ik vaak behandel. Het is echt een schatje tot je met hem gaat rekken (want dat is natuurlijk niet zo leuk) en dan gaat hij zich toch verschrikkelijk aanstellen; huilen en zielig doen. De eerste paar keer dacht ik ohw…zielig, ik doe hem pijn, maarja toen ik hem later normaal mee zag doen bij de fysiotherapeut wist ik wel genoeg….Hij was mij mooi aan het testen (ben dan ook geen doorgewinterde moeder die dat door heeft:p)! Verder behandel ik nu ook vaak een jongen Raman; hij ligt hier de hele dag op z’n rug en ik vind het vaak erg zielig voor hem. Geestelijk is hij namelijk wel (redelijk) goed bij en hij praat ook goed. Maargoed hij kan zelf niet zitten en soms (heb ik het idee) dat hij een beetje vergeten wordt. Hij krijgt namelijk altijd liggend eten, maar als je hem in een stoel neer zet en je blijft erbij, gaat het zitten eigenlijk prima. Dus de laatste paar dagen geven wij hem nu zittend eten. Gisteren rond etenstijd dus op zoek naar Raman, alle kinderen beneden bij de tv, maar geen Raman. Mmm…boven in het schoolgebouw maar eens gaan kijken, lag hij daar alleen in de gang en had gepoept en geplast…..Wat zielig zeg, ik vraag me ook af hoe lang hij daar al heeft gelegen en dat er dan niemand daar op let!! Hij kan namelijk zelf heel goed vertellen wanneer hij naar het toilet moet (onder therapie wel eens) dus het is ook niet nodig!! Nouja, wij hem gewassen en verschoont en hem daarna meegenomen naar beneden. Hij heeft ook altijd heel veel zin in therapie en ik vermoed dat dit het enige uurtje is dat hij werkelijk wat aandacht krijgt, doordat hij zichzelf niet kan verplaatsen en alleen maar kan liggen! Dit zijn wel dingen waar ik erg moeite mee heb hoor!

Afgelopen week was de fysiotherapeut 2 dagen vrij, want het was hier verkiezingsdag voor de staat (niet het hele land) en dat is een belangrijke dag hier en reizen is dan erg moeilijk. Normaal zou Stany namelijk zijn gekomen om weer naar de dorpen te gaan op dinsdag en woensdag, maar die kon hierdoor niet naar Dharmapuri komen, dus we gaan nu morgen weer gelukkig!
Gisteren zijn we met Laksmi, Kaniemal en Wasanthi (koken voor ons, hele leuke meiden/vrouwen) naar het stadje Dharmapuri geweest om een Sari uit te zoeken (lap stof van 6 meter die omgewikkeld wordt en veels te warm voor het weer hier, maargoed wel de traditionele kleding hier). We zijn namelijk vrijdag uitgenodigd voor een bruiloft van een meisje van Mobility India en daar willen we natuurlijk wel een beetje in stijl verschijnen. Erg leuke middag gehad met de meiden tussen alle chaos door in het stadje en de winkel, maarja dat is typisch India…
Vandaag de kinderen getrakteerd op watermeloen. Ze krijgen hier namelijk niet vaak fruit en toen we vertelden dat we meloen wilden snijden vertelden een vrouw dat dit misschien geen goed idee was, omdat ze dacht dat dit niet goed zou zijn voor de verkoudheid van de kinderen. Voor ons eigenlijk onvoorstelbaar dat er gedacht wordt dat fruit niet goed zou zijn! We hebben dan ook proberen uit te leggen dat het juist wel goed was en daarna was het oké. Alle kinderen waren er blij mee in ieder geval!

We zijn trouwens ook een beetje aan het meekijken hoe het eten hier klaargemaakt wordt, het smaakt altijd zo lekker en daarom wil ik in Nederland wel eens proberen voor Indiase kokkin te spelen. We hebben afgelopen zondag al wat kruiden en meel ingeslagen toen we met de meiden in Dharmapuri waren….

Zo dat was weer een kleine update, het is weer een heel verhaal geworden en kan ongetwijfeld nog 3 keer zo lang, maarja ik ben soms ook wel een beetje lui met verhalen typen…. In ieder geval weer een beetje een indruk!

Rustig aan en tot een volgende keer! Ps. Geniet fijn van de zon in Holland…bij jullie is het nu ook weer lekker weer hoorde ik, lekker het terras op of de tuin in dus;)..

Liefs, Lotte