Daar zijn we dan…. Dharmapuri
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
24 Maart 2011 | India, Dharmāpuri
Hallo lieve mensen,
Ditmaal een berichtje vanuit onze nieuwe verblijf/stageplaats Mercy Home in Dharmapuri. We zijn zondagochtend om 9 uur hier aangekomen met de trein. De treinreis duurde 3 uur. Er was niet gereserveerd, dus we zaten tussen andere Indiërs gepropt op een bankje haha, met uiteraard verschillende blikken en vragen wat twee witte meisjes in India doen.
Op zich zijn de treinen hier hetzelfde als in Nederland. De enige verschillen waren dat er mensen lagen te slapen in de bagagerekken boven de zitplaatsen en dat de deur gewoon open blijft tijdens het rijden. Bij een station kun je dan ook aan 2 kanten de trein verlaten, gewoon op het perron stappen of uit de trein op het spoor. We hebben ook regelmatig mensen op het spoor zien lopen, maar dat kan allemaal, de trein toetert gewoon heel hard dat ie eraan komt!
We zitten hier een beetje in de middle of nowhere, (net als de schapendijk:P) ongeveer 4 km tot het stadje Dharmapuri. Maar het is hier wel heerlijk rustig in vergelijking met Bangalore en de omgeving is erg mooi. Althans voor zover we dit gezien hebben uit de trein en auto. Er lopen hier allemaal apen langs de weg, gewoon in het wild!! Ik was helemaal verbaasd…..
We hebben hier op Mercy Home een huisje op het dak. Ik zit hier nu heerlijk op ‘ons’ dakterras een berichtje te typen achter de laptop. ’s Avonds heb je hier echt een heerlijk zomergevoel van een zwoele zomeravond haha. Het huisje is mooi ruim en we kunnen hier prima zitten. Ditmaal ook weer een normale wc gelukkig (heb ook al de andere Indiase toiletten geprobeerd, maar dat vond ik niet echt een succes, wel goed voor de beenspieren trouwens). De douche hier is een straaltje uit de muur. ’s Ochtends is het water hier erg koud en ’s middags wordt het water vanzelf (heel erg) warm door de zon. Dus we kunnen elke dag kiezen of we een koude of heel hete douche willen…(lux he:P)
Trouwens de eerste nacht hier hadden we toch ook wat! We zouden maandag nog een rustdag hebben en ik had dan ook erg zin om eens lekker uit te slapen. Ineens om 5 uur ’s nachts begint er hier toch een kabaal?! Indiase muziek, en echt keihard! We schrokken wakker en keken elkaar echt aan van wat is dit??? Na een half uur hield het eindelijk weer op, maar het slapen was wel over… Wat bleek nou, ze hadden de muziek opgezet voor de kinderen, want die vonden het fijn om naar muziek te luisteren en werden daar rustig van, mmm… om 5 uur ’s ochtends?? Het is voor mij een raadsel? Gelukkig is het bij die ene ochtend gebleven, nadat we hebben gezegd dat wij er om die tijd toch niet zo rustig van worden…
Nu even terug naar het begin. De zondag dat we aankwamen hebben we eerst kennis gemaakt met de baas van hier Brother Louis. Hij regelt alles hier voor de kinderen. Daarna een rondleiding gehad over het terrein. Het terrein waarop we zitten is namelijk best groot en ze hebben hier allerlei dieren rondlopen; emoes, geiten, koeien, kippen, honden….. Verder staan er allerlei gebouwen; maar niet van alles is mij duidelijk waarvoor het gebruikt wordt. Het grootste gebouw is de school en de verblijfplaats van de kinderen en de ‘baas’ hier. Verder staan er nog andere huisjes waar werkers in wonen. Vrouwen die de kinderen wassen onder andere. Van deze wasvrouwen moet er eigenlijk ook 1 aanwezig zijn als wij therapie geven, maar dat werkt niet altijd zo. Het schijnt namelijk nog wel eens voor te komen dat de kinderen naar de wc moeten tijdens het oefenen, daar kwam ik vandaag dus mooi achter! Er was dus geen wasvrouw en ik kom de ruimte weer binnen en zie een steeds groter worden plas onder het fysiomatje vandaan komen….nee he!!! Snel het jongetje naar de wasruimte gebracht en zelf lekker schrobben… achja shit happens en een kleinigheidje houd je!
Er zijn hier nu ongeveer 54 kinderen en hiervan hebben er geloof ik rond de 15 fysiotherapie nodig. ’s Middags komt hier een fysiotherapeut, een erg aardige man, en die laat ons elke dag een paar meer kinderen zien, zodat wij die de volgende ochtend zelf kunnen behandelen. We hebben hier een eigen fysiotherapieruimte waar we therapie kunnen geven. Allemaal prima voor elkaar, maar het was zo vies pff….dus afgelopen paar dagen vooral poetsmiep gespeeld. Onderhand al een paar kinderen zelf behandeld, echte schatjes zijn het, alleen jammer dat we ze niet kunnen verstaan. Ik ben erachter dat Wallie pijn betekent in het Tamil. Ze hebben hier namelijk weer een andere taal als in Bangalore. Elke staat hier heeft een andere taal, en de kinderen hier kunnen eigenlijk geen Engels. En het meisje dat voor ons kookt kan niet horen en praten…..dus nu met de gebaren aan de slag.
Het eten is hier echt lekker; ’s ochtends nu fijn brood met jam (en mieren)!! Die beesten lopen hier overal, ook bij de watermachine dus ik denk dat ik er per ongeluk al een aantal heb opgegeten. Laten we het maar ophouden dat het goed is voor je weerstand. Verder zijn hier ook heel veel salamanders, bijen, enorme torren, muggen en andere onderkruipsels…..ik ben nu erg blij met m’n muskietennet voor ’s nachts (Syl bedankt;)).
Maandagmiddag even naar Dharmapuri geweest die we mogen gebruiken van hier. Perfect, dat gaat beter als met de bus! Ze rijden hier wel aan de andere kant van de weg dus dat is een mooie uitdaging….. In Dharmapuri is het weer echte Indiaanse drukte, toeterend verkeer, overal winkeltjes, allerlei rommel en pruttel overal, mensen die je verbaasd aanstaren enz. De supermarkt is er heerlijk; naturel chips, lekkere koekjes, frisdrank mmm…..dus zoveel komen we niet tekort hier haha! De terugweg was een mooie toeristische route, geheel verdwaald hier in de buurt, maar zo wel wat van de omgeving gezien.
Vandaag waren we klaar met de grote schoonmaak en hebben tussen de therapie (’s ochtends en eind van de middag) door eens even een beetje rustig aan gedaan voor de verandering! Morgen na de therapie gaan we in overleg met de baas over allerlei dingen die we hier nog willen gaan doen.
Voor volgende week hebben we bijvoorbeeld weer een nieuwe planning. Er is hier een voorraadhok dat vol ligt met een hele stapel kleren en speelgoed, maar daar is nog niets mee gedaan. Dus dat gaan we volgende week maar eens proberen te sorteren en uit te delen aan de kinderen hier. De helft van de kinderen lopen hier namelijk allemaal in veels te grote kleren en ze lopen de hele tijd hun broek op te hijsen. Er zijn ook een aantal geestelijk gehandicapt en die zijn hier niet zo handig in en lopen dan zo in de blote kont of piemel!
Verder is het hier de gewoonte om de was op te hangen op prikkeldraad,dat wordt gebruikt als omheining voor verschillende weilandjes. Ik vind dat wel een beetje vreemd, maar het schijnt hier heel normaal te zijn!
Zoals jullie wel horen, zien we hier weer van alles. En er valt ongetwijfeld nog veel meer te vertellen, maar ik kom er nu even niet op…..als me wat te binnenschiet dan komt er wel weer een bericht(je!)
Hoorde dat het in Nederland ook lekker weer is nu! Dus jullie kunnen ook weer fijn naar buiten en het terras op, heerlijk hoor!
Liefs en tot later, Lotte
Ditmaal een berichtje vanuit onze nieuwe verblijf/stageplaats Mercy Home in Dharmapuri. We zijn zondagochtend om 9 uur hier aangekomen met de trein. De treinreis duurde 3 uur. Er was niet gereserveerd, dus we zaten tussen andere Indiërs gepropt op een bankje haha, met uiteraard verschillende blikken en vragen wat twee witte meisjes in India doen.
Op zich zijn de treinen hier hetzelfde als in Nederland. De enige verschillen waren dat er mensen lagen te slapen in de bagagerekken boven de zitplaatsen en dat de deur gewoon open blijft tijdens het rijden. Bij een station kun je dan ook aan 2 kanten de trein verlaten, gewoon op het perron stappen of uit de trein op het spoor. We hebben ook regelmatig mensen op het spoor zien lopen, maar dat kan allemaal, de trein toetert gewoon heel hard dat ie eraan komt!
We zitten hier een beetje in de middle of nowhere, (net als de schapendijk:P) ongeveer 4 km tot het stadje Dharmapuri. Maar het is hier wel heerlijk rustig in vergelijking met Bangalore en de omgeving is erg mooi. Althans voor zover we dit gezien hebben uit de trein en auto. Er lopen hier allemaal apen langs de weg, gewoon in het wild!! Ik was helemaal verbaasd…..
We hebben hier op Mercy Home een huisje op het dak. Ik zit hier nu heerlijk op ‘ons’ dakterras een berichtje te typen achter de laptop. ’s Avonds heb je hier echt een heerlijk zomergevoel van een zwoele zomeravond haha. Het huisje is mooi ruim en we kunnen hier prima zitten. Ditmaal ook weer een normale wc gelukkig (heb ook al de andere Indiase toiletten geprobeerd, maar dat vond ik niet echt een succes, wel goed voor de beenspieren trouwens). De douche hier is een straaltje uit de muur. ’s Ochtends is het water hier erg koud en ’s middags wordt het water vanzelf (heel erg) warm door de zon. Dus we kunnen elke dag kiezen of we een koude of heel hete douche willen…(lux he:P)
Trouwens de eerste nacht hier hadden we toch ook wat! We zouden maandag nog een rustdag hebben en ik had dan ook erg zin om eens lekker uit te slapen. Ineens om 5 uur ’s nachts begint er hier toch een kabaal?! Indiase muziek, en echt keihard! We schrokken wakker en keken elkaar echt aan van wat is dit??? Na een half uur hield het eindelijk weer op, maar het slapen was wel over… Wat bleek nou, ze hadden de muziek opgezet voor de kinderen, want die vonden het fijn om naar muziek te luisteren en werden daar rustig van, mmm… om 5 uur ’s ochtends?? Het is voor mij een raadsel? Gelukkig is het bij die ene ochtend gebleven, nadat we hebben gezegd dat wij er om die tijd toch niet zo rustig van worden…
Nu even terug naar het begin. De zondag dat we aankwamen hebben we eerst kennis gemaakt met de baas van hier Brother Louis. Hij regelt alles hier voor de kinderen. Daarna een rondleiding gehad over het terrein. Het terrein waarop we zitten is namelijk best groot en ze hebben hier allerlei dieren rondlopen; emoes, geiten, koeien, kippen, honden….. Verder staan er allerlei gebouwen; maar niet van alles is mij duidelijk waarvoor het gebruikt wordt. Het grootste gebouw is de school en de verblijfplaats van de kinderen en de ‘baas’ hier. Verder staan er nog andere huisjes waar werkers in wonen. Vrouwen die de kinderen wassen onder andere. Van deze wasvrouwen moet er eigenlijk ook 1 aanwezig zijn als wij therapie geven, maar dat werkt niet altijd zo. Het schijnt namelijk nog wel eens voor te komen dat de kinderen naar de wc moeten tijdens het oefenen, daar kwam ik vandaag dus mooi achter! Er was dus geen wasvrouw en ik kom de ruimte weer binnen en zie een steeds groter worden plas onder het fysiomatje vandaan komen….nee he!!! Snel het jongetje naar de wasruimte gebracht en zelf lekker schrobben… achja shit happens en een kleinigheidje houd je!
Er zijn hier nu ongeveer 54 kinderen en hiervan hebben er geloof ik rond de 15 fysiotherapie nodig. ’s Middags komt hier een fysiotherapeut, een erg aardige man, en die laat ons elke dag een paar meer kinderen zien, zodat wij die de volgende ochtend zelf kunnen behandelen. We hebben hier een eigen fysiotherapieruimte waar we therapie kunnen geven. Allemaal prima voor elkaar, maar het was zo vies pff….dus afgelopen paar dagen vooral poetsmiep gespeeld. Onderhand al een paar kinderen zelf behandeld, echte schatjes zijn het, alleen jammer dat we ze niet kunnen verstaan. Ik ben erachter dat Wallie pijn betekent in het Tamil. Ze hebben hier namelijk weer een andere taal als in Bangalore. Elke staat hier heeft een andere taal, en de kinderen hier kunnen eigenlijk geen Engels. En het meisje dat voor ons kookt kan niet horen en praten…..dus nu met de gebaren aan de slag.
Het eten is hier echt lekker; ’s ochtends nu fijn brood met jam (en mieren)!! Die beesten lopen hier overal, ook bij de watermachine dus ik denk dat ik er per ongeluk al een aantal heb opgegeten. Laten we het maar ophouden dat het goed is voor je weerstand. Verder zijn hier ook heel veel salamanders, bijen, enorme torren, muggen en andere onderkruipsels…..ik ben nu erg blij met m’n muskietennet voor ’s nachts (Syl bedankt;)).
Maandagmiddag even naar Dharmapuri geweest die we mogen gebruiken van hier. Perfect, dat gaat beter als met de bus! Ze rijden hier wel aan de andere kant van de weg dus dat is een mooie uitdaging….. In Dharmapuri is het weer echte Indiaanse drukte, toeterend verkeer, overal winkeltjes, allerlei rommel en pruttel overal, mensen die je verbaasd aanstaren enz. De supermarkt is er heerlijk; naturel chips, lekkere koekjes, frisdrank mmm…..dus zoveel komen we niet tekort hier haha! De terugweg was een mooie toeristische route, geheel verdwaald hier in de buurt, maar zo wel wat van de omgeving gezien.
Vandaag waren we klaar met de grote schoonmaak en hebben tussen de therapie (’s ochtends en eind van de middag) door eens even een beetje rustig aan gedaan voor de verandering! Morgen na de therapie gaan we in overleg met de baas over allerlei dingen die we hier nog willen gaan doen.
Voor volgende week hebben we bijvoorbeeld weer een nieuwe planning. Er is hier een voorraadhok dat vol ligt met een hele stapel kleren en speelgoed, maar daar is nog niets mee gedaan. Dus dat gaan we volgende week maar eens proberen te sorteren en uit te delen aan de kinderen hier. De helft van de kinderen lopen hier namelijk allemaal in veels te grote kleren en ze lopen de hele tijd hun broek op te hijsen. Er zijn ook een aantal geestelijk gehandicapt en die zijn hier niet zo handig in en lopen dan zo in de blote kont of piemel!
Verder is het hier de gewoonte om de was op te hangen op prikkeldraad,dat wordt gebruikt als omheining voor verschillende weilandjes. Ik vind dat wel een beetje vreemd, maar het schijnt hier heel normaal te zijn!
Zoals jullie wel horen, zien we hier weer van alles. En er valt ongetwijfeld nog veel meer te vertellen, maar ik kom er nu even niet op…..als me wat te binnenschiet dan komt er wel weer een bericht(je!)
Hoorde dat het in Nederland ook lekker weer is nu! Dus jullie kunnen ook weer fijn naar buiten en het terras op, heerlijk hoor!
Liefs en tot later, Lotte
-
24 Maart 2011 - 18:21
Mo:
Hej Lot,
Jeeh een foto :-)
Die dieren op het terrein zijn wel leuk. De mieren enzo wat minder, maar mooi dat er een supermarkt is... hoef je niet te verhongeren.
Succes met opruimen en poetsen, lijkt me leuk om de kleren uit te delen.
Xx mo -
24 Maart 2011 - 21:56
Sylvia:
Heej Lot, dan weet ik zeker dat iij bij terugkomst mijn keuken super schoon vindt haha!Heb je de neiging ook niet meer om af te wassen, te dweilen.....;).
Echt leuk om te horen dat je het naar je zin hebt...en man, wat een indrukken allemaal!
Hopelijk dat jullie binnenkort ook wat rust kunnen pakken om de omgeving meer te verkennen :)....ach, jullie gaan trouwens ook al snel rondtrekken toch? heel veel plezier de komende week! Kijk naar je volgende berichtje uit!
Liefs Syl -
25 Maart 2011 - 07:11
Miriam:
Hey meissie...
Mooi verhaal weer, Je maakt al genoeg mee lees ik wel.
Zet 'm op daar hé.
Enneh, YES, hier was het deze week ook lekker zonnig dus hoop dat die terassen weer volstromen.
Liefs mir
ps nice photo -
25 Maart 2011 - 18:02
Jolanda:
Heey Lotje, wat super allemaal! Op een paar enkele dingen na ;).. Nu ben je als het ware kinderfsyiotherapeut. En bevalt dat? Met kinderen bezig zijn? En leuk die foto's! Die kleding staat je goed. Echt uit India! :D Fijn weekend! xxx -
25 Maart 2011 - 20:28
Gerda:
Lovely Lady Lotte in red
liefs van mamma -
27 Maart 2011 - 21:05
Gerda:
Hoi lief indiaantje
Leuk je gesproken te hebben op skype
tot gauw horens
kus mamma -
31 Maart 2011 - 11:07
Marijke:
Hey Lotte
Je maakt heel wat mee zo zeg.
Leuk om je verhaal te lezen.
Succes verder en ben beneiuwd naar je volgende verhalen.
Groetjes Marijke -
04 April 2011 - 08:29
Paula:
Ha lot,
Geweldig wat je allemaal mee maakt, ik lach me hier helemaal dubbel om allerlei belevingen die je mee maakt. Ik vind het echt super gaaf dat je dit onderneemt, en geniet des te meer van al je wilde plannen vanuit India. Zo te horen heb je het wel naar je zin als poetsvrouw, mieren eetster en de zorg als fysiotherapeute.
Ben benieuwd naar je volgende beleving... Tot gauw weer!!!
xx pw -
05 April 2011 - 08:10
Noami:
Hej Lötchen!
Ziet er goed uit in je Indiase outfit! :)
Ben jaloers! Sorry dat ik je nog geen mail heb gestuurd maar ik ben een paar dagen weg geweest met Onno. Verder hard aan de studie! Tentamens komen er weer aan!
Super leuk om te lezen die verhalen van je! tot snel! xxxxx
-
05 April 2011 - 09:28
Joringel:
Hey Lotte,
Klinkt goed, al je avonturen!
Liefs Joringel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
